هنر حفظ آبرو / شوپنهاور / عبداللهی / مرکز

موضوع این کتاب، احترام و آبروست: مفهومی در بادی امر بسیار عینی و به‌ظاهر روشن که به‌نظر می‌رسد در زیرمجموعۀ اخلاق همگانی، اصول زندگی و رفتارشناسی فردی و اجتماعی جای می‌گیرد تا ذیل یکی از مقولات فلسفی. امّا چون نیک بنگریم، درمی‌یابیم که تعریف دقیق آن نه تنها به آن سادگی که می‌پنداریم نیست، بلکه هم مسأله‌آفرین است و هم شناخت دقیقِ مرز آن با مفاهیم مشابه یا حتّی مترادفات خود آن مفهوم، در یک زبان و فرهنگ چه مایه دشوار است. «آبرو» یا احترام مفهومی بسیار گسترده است و در پیوند با سنّت‌های جامعه و تعامل فرد با خود و دیگری و جامعه و در نهایت با جوامع و ملل دیگر، معنا می‌یابد. این مفهوم در زبان فارسی هم مانند زبان آلمانی مترادفات زیادی ـ شاید حتّی بیشتر از زبان آلمانی ـ دارد. از قبیل پاس، حرمت، اعتبار، اکرام، بزرگداشت، تکریم، اعزاز، ارج، ملاحظه و ... شوپنهاور در گسترش مفهوم آبرو و تبیین آن، در این کتاب باز هم مثل سایر آثارش، به آثار ادبی، اخلاقی و گفتاوردهای قدمای باستان در مورد آن بسیار توسّل می‌جوید و تا بخواهید، شاهد مثال دلشان برمی‌گزیند. او در این کتاب تمام پیشینۀ باستانی و کهن بحث آبرو در حوزۀ زبان‌های اروپایی را برمی‌رسد و گاه نگاه همدلانه، گاه متفاوت و گاه مخالف و منتقدانه به آنان دارد.