جای‏ خالی‏ سلوچ‏ / دولت‏ آبادی‏ / رقعی / سلفون‏

... و هنوز به چشم می‌توانیم ببینیم که زنان ما در جاهای مختلف ایران پابه‌پای مرد، کارهای دشوار انجام می‌دهند، در امر دامداری، کشاورزی، نسّاجی و غیره ... در سهمی که از عذاب زندگی می‌برند هم هیچ کم از مردها ندارند. کدام پسر ایرانی را شما می‌بینید که نسبت به مادرش احساس دین در رشد و پرورش خودش، بیش از آنچه که نسبت به پدرش دارد، نداشته باشد. در این مایه کوششِ خودبه‌خودی من این بوده که شخصیت واقعی زن به عنوان نیروی بسیار ارزنده به تجلّی دربیاید درکارهایم و این‌طور که می‌بینم کم و بیش تا این‌جا توفیقی حاصل کرده‌ام. بازآفرینیِ «مِرگان» هم همچون اعتراض من و همچنین اعتراض «مِرگان» به این زندگی‌ست که به ستم بر او و بر امثال او روا داشته می‌شود و مقاومت و سختکوشی «مِرگان» و تحمّل و سماجت او در عین حال نفی این انگ ناتوان بوده است. مثل یک ماده ببر از زندگی‌اش دفاع می‌کند، آن را دگرگون می‌کند و حتّی پابه‌پای دیگران وقتی که لازم بشود با فردایی مبهم رو در رو می‌شود؛ و به نظر من جز اینکه این رفتارها زیباتر از رفتارهای یک مرد است در قبال حوادث، هیچ تفاوتی نسبت به هم ندارد.

ـ از کتاب «ما نیز مردمی هستیم» ـ