از دیدگاه روانشناسی وجودی، در دنیای روانشناختی ما، سه دسته رابطه وجود دارد: اولین رابطه، رابطه با خود است؛ یعنی هرکدام از ما اولاً با خودمان در ارتباطیم. دوّمین نوع رابطه، رابطه با دیگران است؛ همان چیزی که «ارزشمندی من» را تعیین میکند. در واقع ارزشمندی من از راه مقایسه با دیگران مشخص میشوند. بنابراین دیگران اهمیت ویژهای دارند. سوّمین نوع رابطه، رابطه با جهان است؛ جهانی که ما را احاطه کرده و ما درون آن قرار گرفتهایم و آن را تجربه میکنیم. از این سه رابطه، رابطه با خویشتن از همه مهمتر است و اساس بقیۀ روابط محسوب میشود. وقتی در مورد عزتنفس یا اعتمادبهنفس یا ارزشمندی خود صحبت میکنیم، پایه و اساس آن، ارتباط با خویشتن است. بنابراین ابتدا در مورد رابطه با خویشتن بحث میکنیم. هدف این است که در انتهای گفتوگو به جایی برسیم که با خودمان رابطهای مثبت برقرار کنیم و به خودارزشمندی و خوددوستداریم برسیم. وقتی میگوییم موفّقیت، آن را به من نسبت میدهیم. میگوییم من میخواهم موفق باشم، ارزشمند باشم، توی رابطه با دیگران موفّق باشم. پس باید این جنبه از خویشتن را بهخوبی بشناسیم؛ چرا که عزّت نفس یا احترام به خویشتن، محصولِ این رابطه است.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .