ابوالحسن علیبنعثمان هجویری در اواخر قرن چهارم یا اوائل قرن پنجم، سالهای عزت و دولت غزنویان و در روزهای پادشاهی سلطان محمود غزنوی (م: 421) زاده شد. علوم متداول عصر، خاصّه قرآن، حدیث، تفسیر، فقه و کلام را در زادگان خود و احتمالاً در غزنین، آموخت و پس از چندی از ناحیۀ غزنین بیرون آمد و سفری طولانی را از نیشابور و طوس و شهرهای مرکزی ایران تا فرغانه در ترکستان و از آنجا به شام و دمشق آغاز کرد. در لاهور فرصتی برای او پیدا شد تا «کشفالمحجوب» را بنویسد یا آن را تکمیل کند.
«کشف المحجوب» هجویری از جهاتِ گوناگون از باارزشترین متون صوفیانه و از نخستین آثاری است که در تصوّف اسلامی پدید آمده است و اولین کتابی است که در زمینۀ تصوّف، به زبان فارسی نوشته شده است و از نمونههای روشنِ نثر قرن پنجم است، با همۀ پاکی و زلالی و زیباییهای مخصوص به خود.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .