راهنمای تولید انرژی خانگی / تولید انرژی خارج از شبکه برق / نصیربصیر

«اسپینوزا و ما» سوّمین اثری است که «آنتونیو نگری» پس از «نابهنجاری وحشی» و «اسپینوزای برانداز»، به‌طور کامل به اسپینوزا اختصاص داده است. نگری در اثرِ حاضر علاوه بر اشارات تلویحی به اهمیت اسپینوزا به لحاظ روی برتافتن از درکی دیالکتیکی از هستی (درکی آغشته به قسمی غایت‌شناسی کمابیش مکتوم و محتوم، تداوم امر قدیم از رهگذر آوفهبونگ، و ناممکن ساختن پدید آمدن «امر نو»ی یکسره رادیکال)، تأکیدی مکرّر و وسواسی بر این دارد که اسپینوزا را نمی‌توان به هیچ‌وجه مدرن دانست. اسپینوزا به سبب تن ندادن به فلسفۀ سوژه و قراردادگرایی، و در عوض، پافشاری بر طرحِ قسمی هستی‌شناسی که امکان درک قدرت بر سازندۀ انبوه خلق را میسّر می‌سازد، نه فقط ربطی به فلسفۀ مدرن ندارد، بلکه صرفاً بدین معنا در دورۀ مدرن قرار دارد تا به نقد و افشای این دوران و همۀ آن چیزهایی بپردازد که تفکر و سیاست مدرن از آغاز طرد کرده‌اند. لذا به جای تلقّی فردگرایانه از سوژه، با آن آزادی ادعاییِ خواست‌ها و انتخاب‌هایش، افراد را مجموعه‌های متغیّری از بدن‌ها و امیال می‌بیند که در جهانی سرشار از تأثیر و تأثر، به نسبت قدرتشان حق و پایداریِ خویش را در هستی بر کرسی می‌نشانند.

ـ از پیشگفتار مترجمان ـ