کتاب «رواندرمانی اگزیستانسیال» هم راهنمایی برای درمانگران است و هم نوعی درمان بهشمار میرود: هرکس که آن را بخواند، عمیقاً تحت تأثیر قرار میگیرد و خردمندتر میشود. انگار چندین ساعت به گفتوگو با کسی نشسته که عزمش را برای عبور از ژرفترین مشکلات بشری جزم کرده است. «داستایفسکی، تولستوی، کافکا، سارتر، کامو» و بسیاری دیگر با نویسنده همآوا شدهاند تا از دلواپسیهای غایی بشر بگویند. این کتاب به چهار دلواپسی غایی میپردازد: «مرگ، آزادی، تنهایی و پوچی». رویارویی فرد با هریک از این حقایق زندگی، درونمایۀ تعارض پویای اگزیستانسیال را میسازد. این چهار دلواپسی نقش بسیار مهمی در هریک از سطوح ساختار روانی فرد بر عهده دارند و در ارتباط تنگاتنگ با کار بالینیاند. بهعلاوه بهوجودآورندۀیک اصل ساماندهندۀ محوریاند؛ چهار بخش این کتاب به نوبت، بر هریک از دلواپسیهای غایی تمرکز میکند و به کاوش در جنبههای فلسفی، آسیبشناختی و درمانی آنها میپردازد.
مخاطبان اصلی این کتاب، دانشجویان و رواندرمانگران بالینیاند. ولی به دلیل سبک قابل فهم و عاری از اصطلاحات تخصصی، برای خوانندۀ معمولی نیز قابل درک و بسیار جذّاب است. «اروین یالوم» پس از نوشتن این کتاب و برای بسط نظریۀ اگزیستانسیال بود که به ابزار داستان روی آورد و آثاری چون «و نیچه گریه کرد»، «مامان و معنی زندگی» و ... را خلق کرد. او خود این کتاب را کتابِ مرجع تمامی آثاری دانسته که پس از آن به رشتۀ تحریر درآورده است.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .