کاربرد روان کاوی در نقد ادبی / هفت اثر از فروید درباره ی ادبیات / پاینده / مروارید

کتاب حاضر دربرگیرندۀ هفت تک‌نگاری و نوشتار از زیگوند فروید، بنیان‌گذار نظریۀ روان‌کاوی، در خوانش نقادانۀ متون ادبی است. فروید از مفاهیمی که خود در روان‌کاوی نظریه‌پردازی کرده است برای تحلیل متون ادبی بهره می‌گیرد، امّا متقابلاً از ادبیات هم برای تبیین مفاهیم روان‌کاوانه استفاده می‌کند. وی در تبیین رابطۀ همکارانۀ ادیبان و روان‌درمانگران چنین می‌نویسد: «نویسندۀ آفرینشگر نمی‌تواند از آنچه به حوزۀ کار روان‌پزشک مربوط می‌شود اجتناب کند، همان‌گونه که روان‌پزشک هم نمی‌تواند به قلمرو نویسندۀ آفرینشگر وارد نشود. بررسی موضوعات روان‌پزشکی در ادبیات می‌تواند درست باشد، بی آن‌که ذره‌ای از جنبۀ زیبا‌شناختیِ متون ادبی کاسته شود.»

مجموعه‌ای از آثار فروید در نقد ادبی که ترجمۀ فارسی‌شان در کتاب حاضر ارائه شده است، سپهر اندیشگانیِ او دربارۀ چیستی آفرینش هنری و ادبی را به خواننده می‌شناساند. این تک‌نگاری‌ها و مقالات همچنین نمونه‌هایی دست‌اول از کاربرد رویکرد روان‌کاوانۀ کلاسیک در نقد ادبی محسوب می‌شوند و می‌توانند راهگشای پژوهشگران این حوزه باشند. مترجم با افزودن مقدمه‌ای مشروح کوشیده است تا برخی از بنیانی‌ترین مفاهیم نظریۀ روان‌کاوی را که دانستن‌شان پیش‌شرط فهم آثار فروید دربارۀ ادبیات و هنر است، معرفی کند تا مطالعۀ این کتاب برای خواننده راحت‌تر شود.