آدم خواران / تولی / کرم ویسی / چشمه

«ژان تولی» (1953) از نویسندگانِ پُرکار و چندساحتی ادبیات فرانسه است. او، هم رمان می‌نویسد، هم فیلمنامه، هم شعر و گاهی نیز کارِ کارتون و سینما می‌کند. نخستین کتابی که از او به فارسی درآمد، «مغازۀ خودکشی» اقبالِ شگفت‌انگیزی داشت. «آدم‌‌خواران» (2009) نیز یکی از تکان‌دهنده‌ترین آثار این نویسنده است. داستانی بلند که براساسِ یک اتّفاقِ واقعی نوشته شده. قصّه در میان جنگ فرانسه و پروس در سال 1870 روایت می‌شود؛ جنگی که با شکست مفتضحانۀ ناپلئون سوم و سقوط پاریس همراه بود. داستان از جایی آغاز می‌شود که یک اشراف‌زادۀ وان که از قصا خود و خانواده‌اش در منطقه به دلیلِ خدمات روستاییان محبوبیت دارند، برای گشت‌وگذاری عازم روستا می‌شود، دهکده‌ای که درگیر قحطی هم هست. آن‌جا طی بحثی، متّهمش می‌کنند که او از پروس‌ها حمایت کرده... داستان در عرض چند ساعت می‌گذرد و هر لحظه‌اش آبستن اتفاقی عجیب است و راویِ مردمانی که همه چیز را فراموش کرده‌اند و فقط می‌خواهند خشم‌شان را فرو بنشانند. یک رئالیسمِ سیاهِ نفس‌گیر...